Depresja maskowana (z ang. masked depression) występuje pod innymi nazwami takimi jak: depresja atypowa, depresja nietypowa, depresja poronna, subdepresja, depresja ukryta, depresja utajona, depresja wegetatywna, depresja bez depresji. Ta wielorakość w nazewnictwie pokazuje, iż jest trudna do zdiagnozowania, ponieważ przybiera różne postacie i może byż mylona z wieloma chorobami, zaburzeniami, ponieważ daje podobne objawy. Diagnoza tutaj jest podobna, jak w przypadku zaburzeń nerwicowych - pacjenci doświadczają różnych objawów i leczeni są często przez lekarzy różnych specjalności, zanim okaże się, że choruje ich psychika, a nie ciało (pomimo wraźnych objawów somatycznych dających obraz choroby somatycznej). Jest dość powszechnym zaburzeniem, jednak, niestety, badania pokazują, że od 5% do 60% pacjentów z zaburzeniami depresyjnymi zostaje odpowiednio zdiagnozowana i leczona (za: Wikipedia).
Osiowe symptomy zaburzeń depresyjnych, które są o wiele łatwiejsze do zdiagnozowania, to objawy, które są wyraźne i utrzymują się co najmniej przez dwa tygodnie, a są nimi:
Powyższe objawy występują również w depresji maskowanej, jednak są ukryte pod różnymi maskami (stąd nazwa zaburzenia "depresja maskowana"), dlatego są tak nieoczywiste do zdiagnozowania.
W depresji maskowanej mamy do czynienia z maskami, które zasłaniają właściwy problem. Maski te dotyczą sfery fizycznej, psychicznej oraz zachowania. Poniższe objawy mogą utrzymywać się przez długi czas (kilka miesięcy lub lat), mogą mieć różne natężenie, stąd można je określać jako tak zwane normalne zachowania lub łączyć z ogólnorozumiamym stresem, wyjaśniać obecną sytuacją. Jest to dość niebezpieczne, ponieważ bywa, iż te objawy ukrywają głęboką depresję, która może prowadzić do samobójstwa.
Maski Fizyczne
maski bólowe - do których można zaliczyć bóle różnego pochodzenia, a wśród nich:
zaburzenia rytów okołodobowych
maski wegetatywne i psychosomatyczne
Maski Psychopatologiczne - związane ze sferą emocjonalną
Maski Behawioralne - dotyczące zachowań i rytuałów pojawiających się jako zagłuszenie lub ucieczka od bolesnych objawów emocjonalnych
Leczenie maskowanej depresji zaczyna się od ustalenia diagnozy. Jest to o tyle ważne, iż w przypadku konieczności leczenia farmakologicznego, konieczne jest dobranie odpowiednich leków. Czasami depresja maskowana nie wymaga leczenia farmakologicznego, jednak te kwestie należy koniecznie ustalić z lekarzem psychiatrą. Istotna w leczeniu depresji nietypowej jest psychoterapia. Pacjenci czasami nie mają świadomości tego, że pod dręczącymi ich objawami mają do czynienia z depresją, a obniżony nastrój odczytują jako naturalne zjawisko. Terapia polega na połączeniu tego, co rozgrywa się w nietypowych, fizycznych objawach z tym, co ma miejsce w sferze emocji. Często jest to długofalowy proces, ponieważ czasami nawet w terapii na początku trudno zauważyć pod różnymi maskami fakt, że pacjent boryka się z o wiele poważniejszymi problemami.